Το «dog agility» ή αλλιώς οι «αγώνες ταχύτητας και επιδεξιότητας με σκύλο» είναι ένα συναρπαστικό κυνάθλημα για όποιον θέλει να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό με το σκύλο του. Είναι ένα σπορ γεμάτο ένταση, ταχύτητα και ενθουσιασμό που απαιτεί συγχρονισμό, λεπτούς χειρισμούς και καλή συνεργασία μεταξύ σκύλου και κυναγωγού. Εμπνευσμένο από τους αγώνες ιππικής επιδεξιότητας και υπερπήδησης εμποδίων το agility παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο κοινό το 1978 και ενθουσίασε θεατές και κηδεμόνες σκύλων. Από τότε έχει εξελιχθεί στο πιο διαδεδομένο κυνάθλημα παγκοσμίως.

Ο πρώτος αγώνας Agility που διοργανώθηκε στην Ελλάδα ήταν το Σεπτέμβριο του 2014 στον Αυλώνα και έκτοτε έχει γίνει ένα από τα δημοφιλέστερα αθλήματα δίνοντας σημαντικές νίκες στην χώρα μας σε Παγκόσμιες διοργανώσεις. Σκοπός του αθλήματος είναι η ομάδα κυναγωγού και σκύλου να ολοκληρώσουν μία διαφορετική κάθε φορά διαδρομή στον ταχύτερο δυνατό χρόνο και με τα λιγότερα δυνατά λάθη. Οι διαδρομές δημιουργούνται και στήνονται από τον κριτή του εκάστοτε αγώνα και αποτελούνται από έναν συνδυασμό αλμάτων, εμποδίων, επαφών, τούνελ και σλάλομ.

Συγκεκριμένα: Στα εμπόδια αλμάτων ο σκύλος πρέπει να υπερπηδήσει επιτυχώς και χωρίς να τα ρίξει εμπόδια ύψους (jump), εμπόδια μήκους (long jump), διπλά άλματα (spred jump), ρόδα (tire), ακόμα και τοίχο (wall). Στα εμπόδια των επαφών ανήκουν η τραμπάλα (see-saw), η πασαρέλα (dog walk) και το άλφα (a-frame). Ο σκύλος για να περάσει επιτυχώς από τα εμπόδια αυτά πρέπει να πατήσει τουλάχιστον με το ένα του πόδι, το χρωματισμένο τμήμα του εμποδίου αυτού, που ονομάζεται επαφή.

Τα τούνελ στις διαδρομές υπάρχουν σε ευθεία κατάσταση ή κεκλιμένα. Είναι αυτά που οι σκύλοι μαθαίνουν πρώτα και συνήθως είναι τα αγαπημένα τους. Το σλάλομ είναι από τα πιο τεχνικά εμπόδια του agility. Αποτελείται από δώδεκα πασσάλους τους οποίους ο σκύλος πρέπει να διασχίσει ξεκινώντας έχοντας τον πρώτο πάσσαλο στον αριστερό του ώμο και να ελιχθεί ανάμεσα στους υπόλοιπους με ταχύτητα και ακρίβεια.

Οι αγώνες agility χωρίζονται σε κατηγορίες ανάλογα με το επίπεδο του σκύλου. Εχουμε τρία επίπεδα δυσκολίας, το Α1, Α2 και Α3. Το agility πρέπει να είναι διασκεδαστικό τόσο για το σκύλο όσο και για τον κηδεμόνα του. Για τον λόγο αυτό κατά την εκπαίδευση χρησιμοποιούμε κάτι που ο σκύλος μας αγαπάει πάρα πολύ και είναι πρόθυμος να «εργαστεί» για αυτό, όπως το αγαπημένο του φαγητό ή το αγαπημένο του παιχνίδι σε συνδυασμό με πολύ επιβράβευση.